Duet sehno tworzą Japończycy od lat tworzący w Europie – Shingo Inao (fortepian, elektronika) i Masaya Hijikata (perkusja). W czerwcu nakładem Fundacji Kaisera Söze ukazał się ich pierwszy album „VITRA”. Nagrana w Berlinie płyta powstała w sposób improwizowany. Artyści komunikowali się ze sobą wyłącznie muzycznie – przebywali w oddzielnych pomieszczeniach studia nagrań, nie mając ze sobą kontaktu wzrokowego.
sehno to eksperyment dotyczący komunikacji z użyciem różnych idiomów muzycznych, to – w praktyce – wzajemna zależność między wypowiedziami autorstwa dwóch różnych osób posługujących się dwoma odmiennymi językami, to konwersacja, która – z uwagi na charakteryzujący ją zbieg okoliczności, konflikt oraz konsonans – skutkuje powstaniem nowych znaczeń osadzonych w kontekście współczesności. Owa rozmowa toczy się między Shingo Inao, artystą tworzącym swoje wypowiedzi za pomocą dźwięków instrumentów klawiszowych, tonów, których źródłem są urządzenia elektroniczne, oraz modulacji sprzężonych z sensorem ruchu, a Masayą Hijikatą, który wypowiada się, korzystając z analogowych i akustycznych dźwięków instrumentów perkusyjnych.
Shingo Inao – fortepian, urządzenia elektroniczne, instrument preparowany oparty na sensorze
Masaya Hijikata – perkusja akustyczna
Info o płycie VITRA: http://www.kaisersoze.pl/label/sehno-vitra/
Muzyka do posłuchania: http://www.sehnovitra.bandcamp.com/releases
Facebook: http://www.facebook.com/sehno-132780240927168/
Recenzje
Temu elektroakustycznemu dialogowi na fortepian i bębny, cudownie ulotnemu i delikatnemu jak wiosenny deszcz, najbliżej do… nadwiślańskiego jazzu z lat 50. i 60. ubiegłego wieku. Trudno stwierdzić, czy duet kiedykolwiek miał styczność z muzyką nieodżałowanego Krzysztofa Komedy, ale kompozycje japońskich twórców emanują równie tęskną atmosferą. Wspaniałe.
Maciej Kaczmarski, Onet.pl
Gdyby nie to, że autorzy dają się momentami ponieść w kierunku nieco bardziej dynamicznym i emocjonalnym, można by to było uznać za ciekawą, bardziej „analogową” odpowiedź na duet Alva Noto i Ryuichi Sakamoto. Dużo oddechu, fragmenty z pogranicza ambientu, ale i napięcie budowane między fortepianowymi akordami a dźwiękami perkusyjnymi, w tym wypadku akustycznego zestawu.
Bartek Chaciński, Polfonia
To intymna muzyka, która ma w sobie wbudowaną nerwowość. Wywołuje uczucie kojące, ale potrafi też wywołać gęsią skórkę. (…) Czyste, niemal sterylne brzmienie niesie w sobie sporo przestrzeni. (…) Warto rozsmakować się w muzyce Sehno choćby z uwagi na jej nieprzeciętny wymiar duchowy.
Jarek Szczęsny, Nowamuzyka.pl
Biografie
Shingo Inao
Zajmuje się eksploracją przestrzennych składników dźwięku i sposobów w jaki uwalniają się one z fizycznych ograniczeń własnych źródeł [powstawania] i kontekstów [występowania].
Shingo szczególnie interesuje się interaktywnymi aspektami produkcji dźwięku przy pomocy systemu opartego na sensorach [ruchu], bezpośrednim zaangażowaniem publiczności, jak również związkami pomiędzy dźwiękiem a klasyczną rzeźbą, gdzie wzajemne relacje doświadczeń słuchowych, dotykowych i wizualnych służą ukazaniu granic i połączeń między nimi.
Rocznik 1980, miejsce urodzenia: Chiba, Japonia. Student Kunitachi College of Music (Tokio) oraz Karlsruhe University of Arts and Design – HfG (Niemcy), absolwent Bauhaus University Weimar (Niemcy). Jego prace rzeźbiarskie są obecnie eksponowane w berlińskiej Galerie Mazzoli. Mieszka i pracuje w Berlinie.
Masaya Hijikata
Zagłębia się w zachwycający kalejdoskop fizycznych, językowych i czasowych aspektów charakteryzujących muzykę.
Masaya może pochwalić się bogatym doświadczeniem zarówno w zakresie japońskich sztuk walki, jak i sztuk performatywnych, takich jak butoh – taniec oparty na filozofii buddyzmu zen. Te zainteresowania stanowią bazę intelektualną i inspirują jego relację z muzyką i dźwiękiem, w szczególności z bębnami. Od kiedy wystąpił wspólnie z legendarnymi senegalskim kompozytorem i bębniarzem Dou Dou N’diaye Rose w Dakarze w 2013 roku, fascynuje go nieustannie zmieniająca się natura naszej, ludzkiej ekspresji, szczególnie komunikacja międzykulturowa i dialog idiomów muzycznych.
Rocznik 1980, miejsce urodzenia: Tokio (Japonia). Jako dziecko, grał na instrumentach dętych, ale w wieku 15 lat odkrył dla siebie bębny. Samouk, doskonali swoje umiejętności samodzielnie oraz w trakcie współpracy z licznymi cenionymi artystami.
Obecnie Masaya dzieli swój czas między Warszawę i Berlin. Uważa, że muzyka nie poddaje się kategoryzacji; wciela to przekonanie w życie, współtworząc szereg stylistycznie zróżnicowanych projektów, które można określić mianem muzyki improwizowanej/eksperymentalnej, muzyki elektronicznej, jazzowej, hiphopowej, punkowej oraz popowej. Występuje w kilku zespołach: sehno, klās’tĭk, sub-tle, a także Dawanggang.